อาศรมไม่วสิก : ทำดนตรีไทยให้เป็นดนตรีโลก


คนเขียนสุกรี เจริญก้าวหน้าสุข
อาศรมไม่วสิก : ทำดนตรีไทยให้เป็นดนตรีโลก
วันที่ 10 เดือนกุมภาพันธ์ 2564 มีงานแถลงข่าวที่กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ ศึกษาค้นคว้าแล้วก็สิ่งใหม่ โดยศ.จ.พิเศษ ดร.เอนก เหล่าธรรมทัศน์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการอุดมศึกษาฯ เป็นประธานสำหรับการแถลงข่าวหัวข้อการแสดงดนตรีที่วัดพระราม จ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งได้แสดงไปตอนวันที่ 12 ก.พ. พุทธศักราช2564 เป็นการนำผลของงานวิจัยเรื่อง “พื้นที่ทางด้านวัฒนธรรมดนตรีเพื่อปรับปรุงแล้วก็ประดิษฐ์จินตนาการใหม่ โดยอาศัยร่องรอยวิถีชีวิตของชุมชนผ่านนักแสดงในเขตแดนผู้สืบทอดวัฒนธรรมดนตรี”

ซึ่งก็อาจไม่มีคำตอบที่บริบูรณ์นัก แต่ว่าจะตอบปัญหาตามสำนึกว่า ดนตรีนั้นจะช่วยปรับปรุงชาติได้เช่นไร ดนตรีปรับปรุงเศรษฐกิจชาติ ดนตรีเป็นหุ้นส่วนของชีวิต ดนตรีปรับปรุงคนรวมทั้งประสิทธิภาพของคน ดนตรีเป็นมรดกของชาติที่แพงแพง รวมทั้งดนตรีสร้างความกลมเกลียวของพลเมือง

เพลงอยู่กับทุกศาสนา ทั้งยังหมอปราบผีและก็บรรพชิต เพลงที่สวดมนตร์ในศาสนามั่นใจว่า “เสียงน้อยกิเลสน้อย” เสียงเพลงจะนำภูตผีไปอยู่กับพระเจ้าหรือไปสู่สวรรค์ ทุกศาสนาก็เลยควรมีเพลงสวด เมื่อสวดมนตร์แล้วหลังจากนั้นก็จะเป็นสุข จิตใจสงบ ไม่เพ้อเจ้อ สร้างความมั่นใจ เพลงทำให้จิตใจของทุกคนมั่นคง

“แตรสังข์ปี่พาทย์ฆ้อง เสียงบรรเลงครื้นก้อง พื้นแผ่นดินกรุงไกร”
“เสียงแตรสังข์พาทย์ฆ้อง กระหึ่มเสทือนธรณิน”
“เปนมหามหรสพ ตลบดุริยางคดนตรี ตีฆ้องกลองครึกโครม ละเวงคำศัพท์แตรสังข์ ยัดเยียดเข้าไปเสียงครึกโครม ท้องธาตรีนฤท้องนาท”
ในลิลิตโองการแช่งน้ำ เป็นพิธีการของพราหมณ์ ซึ่งรับมาจากเขมรอีกทอดหนึ่ง มีพระวิษณุหรือพระนารายณ์ทรงครุฑ
“อันที่นารายณ์นั้นสี่หัตถลา ทรงตรีคทาจักรสังข์”
ซึ่งเพลงได้ปฏิบัติภารกิจเล่นดนตรีในพิธีของกษัตริย์ ตั้งแต่ยุคจังหวัดสุโขทัยจนกระทั่งเดี๋ยวนี้
ดนตรีปฏิบัติหน้าที่เพื่อความสนุกสนาน เจอหลักฐานในวรรณคดีกาพย์พระไชยสุริยะ เป็นวรรณคดีที่นิพนธ์ขึ้นโดยไพเราะภู่สมัยรัตนโกสินทร์ตอนแรก (พุทธศักราช2383-2385) รัชกาลที่ 3 ซึ่งเป็นวิถีชีวิตที่ยึดมั่นจารีตและก็องค์วิชาความรู้จากยุคอยุธยา เป็นตอนตอนที่เพราะภู่ไปอยู่แล้วก็ศึกษาเล่าเรียนกับอาจารย์มีแขก (พระประดิษฐเพราะ) ได้วรรณคดีเรื่องพระอภัยมณีขึ้น มีเรื่องมีราวราวที่เกี่ยวกับดนตรีไม่น้อยเลยทีเดียว ทั้งยังปรัชญา ความเชื่อถือ พิธีบูชา ความสนุกสนาน แล้วก็หุ้นส่วนของชีวิต สำหรับดนตรีที่มีในกาพย์พระไชยสุริยะ น่าดึงดูดมากมาย ดังต่อไปนี้
“อยู่มากลุ่มเราเฝ้า ก็หาเยาวะสตรี ที่สวยดี ทำมะโหรีที่เคหา เย็นรุ่งเช้าเฝ้าสีซอ เข้าแต่ว่าหอพักล่อกาม”
เป็นวรรณคดีที่บอกให้รู้ดีว่า นายจ้างได้หาสตรีที่สวยให้มาเล่นวงมโหรี สีซอทั้งยังยามเช้าเย็นและก็เสพราคะ อีกตอนหนึ่งกล่าวว่า “กระจับปี่สีซอทอเสียง ขับรำขับกล่อม สำเนียงเทพธิดารื่นหู” เอ่ยถึงหญิงงามเล่นกระจับปี่และก็ขับขาน ซึ่งเป็นดนตรีที่รับอิทธิพลจากเขมร ทั้งยังการขับขานและก็การเล่นกระจับปี่
“กระจับปี่สีซอท่อเสียง ขับรำเจรียง สำเนียงเทพธิดารื่นหู”
ในวรรณคดีเรื่องพระอภัยมณี สามพราหมณ์ซึ่งเป็นผู้แทนสังคมทั่วๆไป ได้เสนอคำถามด้วยความข้องใจว่า เพราะเหตุใดพระอภัยมณีก็เลยเรียนดนตรี ดนตรีเป็นประโยชน์ยังไง เป็นปัญหาที่เป็นปรัชญา (คลาสสิก) ของสังคมไทย
“อันดนตรีมีคุณที่ข้อไหน ฤาใช้ได้แม้กระนั้นข้างท่องเที่ยวคานหามเพศหญิง
ยังสงสัยในจิตคิดถ่วง ต้องแจ้งจริงให้แจ่มกระจ่างสว่างหัวใจ”
เมื่อดนตรีออกมาจากพิธีการ ดนตรีเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญของชีวิต ดนตรีเป็นความรื่นเริง ดนตรีเข้าไปอยู่กับกิจกรรมสังคม ดนตรีช่วยหล่อเลี้ยงให้กิจกรรมแฮปปี้บันเทิงใจ ในความสนุกสนานมีดนตรีอยู่ 2 ระดับเป็นดนตรีที่ต่ำกว่าสะดือและก็ดนตรีที่สูงกว่าสะดือ โดยธรรมชาติแล้ว ดนตรีที่ต่ำกว่าสะดือนั้นสัมผัสได้ง่ายและก็เสพได้เร็วกว่า จากวรรณคดีเรื่องระเด่นลันได ดนตรีเป็นวิชาริมทางเต้นกินรำกิน เป็นภาพลักษณ์ของวิชาขี้ข้า
“ท่องเที่ยวสีซอขอข้าวสารทุกบ้านเรือน เป็นเสบียงกรังเลี้ยงท้องของถวาย
ไม่มีผู้ใดชิงชังชิงอีกทั้งหญิงชาย ต่างฝากกายฝากเนื้อฝากตัวกลัวบารมี
พอเพียงเพล้โพล้เวลาจะตอนเย็น ยุงชุมสุมควันแล้วเข้าที่เข้าทาง
บรรทมเหนือเสื่อลำแพนแท่นมณี กษัตริย์ซบเซาเมากัญชา”
ต่อนี้ไปจะนำดนตรีไทยไปให้ถึงชาวโลกได้เช่นไร อย่างแรกก็จำเป็นต้องสร้างภาพลักษณ์ดนตรีให้เป็นวิชาที่ทรงเกียรติเชื่อถือได้ก่อน ดนตรีเป็นวิชาของปราชญ ดนตรีสามารถให้ความสำราญแก่คน ดนตรีสามารถสร้างรอยยิ้ม สร้างจินตนาการ สร้างความคิดริเริ่ม สร้างสุขภาพด้านจิตที่ดี ดนตรีทำให้คนฉลาดหลักแหลมขึ้นได้ ดนตรีสามารถปรับปรุงทางด้านเศรษฐกิจประดิษฐ์ให้กำเนิดความงอกงาม ก็เลยจำเป็นต้องสร้างภาพดนตรีให้ดีก่อน เรียนดนตรีดูดี “เก่งแล้วก็มั่งมี”
ไทยขายธุรกิจด้านการท่องเที่ยวเป็นรายได้อันดับหนึ่งของประเทศ ในประเทศที่รุ่งโรจน์แล้วจะขายความสบายที่สูงกว่าสะดือ ดนตรีคือเรื่องของคุณภาพชีวิต ดนตรีสร้างเสน่ห์แล้วก็ให้รสนิยม ดนตรีเป็นหุ้นส่วนสำคัญของชีวิต นักเดินทางชั้นเยี่ยมยินดีที่จะจ่ายเพื่อคุณภาพชีวิต เพื่อตัวเองดูดี มีเสน่ห์ และก็มีรสนิยม
ดนตรีที่ดีจะต้องเล่นโดยนักเล่นดนตรีที่มีฝีมือสูง มีสมรรถนะความเป็นยอดเยี่ยม ดนตรีที่มีคุณภาพรวมทั้งขายประสิทธิภาพ ขายการบรรลุเป้าหมายเป็นประสิทธิภาพ ยอดเยี่ยมความสามารถเป็นประสิทธิภาพ ดนตรีเป็นศิลป์ของหัวใจและก็เป็นหัวใจของศิลป์ทั้งสิ้น
การผลิตดนตรีที่มีคุณภาพ จะต้องลงทุน ซึ่งทุนมี หัวใจที่มีความรักสำหรับการดำเนินการดนตรี จะต้องใช้ความคิด ปัญญา แล้วก็ประสบการณ์ จำต้องลงมือกระทำทั้งคู่มือและก็ทำให้เสร็จด้วยดีมีคุณภาพ ใช้จิตวิญญาณสำหรับเพื่อการปฏิบัติงานดนตรี ส่วนในที่สุดก็จะต้องมีเงินปฏิบัติงาน “งานเป็นเงิน เงินเป็นงาน” แต่งานที่ดีนั้น มีคุณภาพยิ่งใหญ่กว่าเงิน
ถ้าว่าท่านรัฐมนตรีกระทรวงการอุดมศึกษาฯ อยากให้ผมควบคุมการทำงานเพื่อนำดนตรีไทยไปสู่ดนตรีโลก จะใช้เงินประจำปีละ 200 ล้านบาท ใช้เวลา 5 ปี รวมเป็นเงิน 1,000 ล้านบาท ซึ่งมั่นใจว่าสามารถเก็บดนตรีไทยในพื้นที่ภาคต่างๆได้เสร็จ เพลงภาคกึ่งกลาง 2,000 เพลง เพลงภาคเหนือ 400 เพลง เพลงภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 400 เพลง แล้วก็เพลงภาคใต้ 300 เพลง รวมกันโดยประมาณ3,100 เพลง เอามาปรับปรุงให้เป็นเพลงของโลก โดยที่ยังรักษาวัฒนธรรมเพลงของชาติเอาไว้ แนวทางการเก็บรวบรวมเพลงเกิดเรื่องที่ง่ายอย่างยิ่ง เนื่องจากว่าเมื่อมีเงินแล้วจะทำยังไงก็ไม่น่ารังเกียจ
ให้นักเล่นดนตรีราษฎรส่งเพลงมาให้ทางไลน์ หรือเชิญชวนวงดนตรีประชาชนมาเล่นบันทึกเสียง โดยใช้แนวคิด “เสียงดังตังค์มา” นักแสดงราษฎรพยาบาลเพลงก็จะมีเงินเลี้ยงชีวิต สามารถเล่นดนตรีด้วยความสำราญ จะเอากี่ร้อยกี่พันเพลงก็สามารถทำเป็น ได้เพลงมาและเอาเพลงไปฝากไว้กับทวยเทพ (iCloud)
ดนตรีพื้นเมืองแล้วก็ดนตรีประจำชาติพวกนี้ สามารถเอามาเรียบเรียงให้เป็นวงซิมโฟนีออเคสตราแล้วก็ให้เป็นวงดุริยางค์เครื่องเป่า ให้วงดนตรีเล่นบันทึกเสียงทุกเพลง โดยใช้นักเล่นดนตรีความสามารถชั้นเลิศมาตรฐานนานาประเทศ กระจัดกระจายเพลง กระจัดกระจายงาน กระจัดกระจายเงินไปให้วงดนตรีที่มีอยู่ในเมืองใหญ่ วงดนตรีในมหาวิทยาลัย วงดนตรีในสถานศึกษา วงดนตรีของโลก ให้ตกทอดเพลงของชาติ เผยแพร่ไปที่เยาวชนแบบใหม่ ทั้งยังในระดับประเทศรวมทั้งระดับประเทศ
เมื่อเพลงได้บันทึกเสียงแล้วผลิตออกมาเป็นไฟล์เสียง กระจัดกระจายเพลงไปเปิดในท่าอากาศยาน บนสายการบิน ในห้องอาหารไทยทั่วทั้งโลก รีสอร์ทไทยที่รองรับนักเดินทาง ทั้งยังรีสอร์ทที่อยู่ในประเทศไทยและก็เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ของชาวไทยในเมืองนอก ใช้เพลงเป็นของของที่ระลึกให้แก่คนต่างชาติโดยผ่านร้านที่ท่าอากาศยาน สถานทูตไทย ใช้เพลงเป็นของของที่ระลึกจากเมืองไทย ซึ่งดนตรีเป็นผลิตภัณฑ์ทางด้านวัฒนธรรม ใช้ดนตรีประกอบหนังไทย ในสารคดีไทย รายการทีวีไทย การ์ตูนไทย รายการวิทยุเพลงไทย ฯลฯ เป็นธุรกิจและก็อุตสาหกรรมเพลงไทย
การจัดแข่งขันดนตรีระดับโลก ใช้เพลงไทยเป็นเพลงบังคับแล้วก็เป็นเพลงเลือก ทั้งหมดลงคนเดียวแล้วก็เพลงสำหรับวงดุริยางค์เครื่องสายรวมทั้งวงดุริยางค์เครื่องเป่า การให้รางวัลผู้ชนะเลิศการแข่งขันดนตรีราคาที่สูง (เสมือนนักกีฬา) สูงพอที่ทุกคนทั้งโลกต้องการร่วมแข่ง เมื่อมีการแข่งดนตรีในประเทศไทย โดยเล่นเพลงไทย นักเล่นดนตรีสุดยอดก็เล่นเพลงไทย จะเป็นอีกแนวทางหนึ่งที่ทำให้ดนตรีไทยออกไปสู่ชาวโลกเร็วขึ้น
โดย สุกรี เจริญรุ่งเรืองสุข

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *